De voorbije 2 dagen door de South Pennines waren vrij gemakkelijk en hoewel er op het eind van de dag altijd wel wat hoogtemeters op de teller stonden, hadden die geen echt zware beklimmingen. Maar vandaag wordt anders: we zijn officieel in de Yorkshire Dales aangekomen en gaan dus terug de bergen in. Er staat maar 23.5 kilometer op het programma, maar wel met dik 900 hoogtemeters. Onderweg komen we langs het wereldberoemde Malham Cove waar zelfs Harry Potter ooit passeerde. Later op de dag lopen we over Fountains Fell om als kers op de taart de Penn-y-Ghent te beklimmen. Dat is met 694 meter een van de befaamde "three peaks of Yorkshire" en bij mooi weer is het uitzicht vanop de top ongelofelijk.
Horton in Ribblesdale is mijn doel voor vandaag en daar vind ik een station met regelmatige treinen naar Leeds waar ik vannacht zal slapen. Morgen reis ik door naar Londen en dan naar huis met de Eurostar. En zo zitten de eerste 6 dagen van deze fantastische tocht er alweer op. Ik kom zeker terug voor de resterende 10 etappes.
Zoals ze het hier zo mooi kunnen zeggen: "we start today's walk with a bang". Na een paar minuten lopen komen we al uit bij Malham Cove: een klif van 80 meter hoog en zo'n 300 meter breed. Hier werden ook verschillende scenes gefilmd voor Harry Potter and the Deathly Hallows. Dit is dan ook een gigantische toeristische attractie en het kan hier dus druk worden, maar gelukkig passeer ik hier 's morgens en dan slapen de toeristen nog.
Vandaag is de eerste dag in de Yorkshire Dales, en dat staat garant voor een echte top-etappe. Dit soort dagen is waar we het allemaal voor doen. Na 500 meter staan we al aan de start van het pad dat ons rechtstreeks naar de bodem van Malham Cove brengt, een gigantische klif waar de over zullen moeten. Dit is echt indrukwekkend. Langs trappen in de rotsen worden we 80 meter hoger gestuurd waar we op de top een fantastisch zicht op de omgeving hebben. Het is bewolkt vandaag, maar voorlopig regent het nog niet. Ik ben eigenlijk wel blij met de wolken, dat maakt het wandelen over kilometers onbeschut terrein toch iets draaglijker.
Na Malham Cove gaan de meeste toeristen gewoon weer naar beneden, maar wij mogen verder klimmen, de wildernis in. Door Dry Valley gaat het dan richting Malham Tarn, een gigantisch natuurgebied met een groot reservoir er in. Wij mogen bijna helemaal rond het reservoir lopen waarna we langs prachtige weggetjes alweer de heide ingestuurd worden. We gaan richting Fountains Fell en dat is echt een eindeloze klim. Hier, op deze onherbergzame en onbeschutte heidevlakte, vind je nog veel oude mijnschachten. Die zijn uiteraard leuk om eens te verkennen maar ook echt gevaarlijk. En uiteraard denk je aan al die mensen die hier vroeger in erbarmelijke omstandigheden in de mijnen kwamen werken. Wij wandelen hier gewoon door voor het plezier dus mogen we niet klagen.
De afdaling van Fountains Fell is vrij pittig. Het gaat net iets te steil naar beneden om comfortabel te zijn, dus de benen beginnen te protesteren. Ik heb meer aandacht voor wat er nog moet komen, want aan mijn rechterhand zie ik de Penn-y-ghent liggen. Of beter gezegd: het onderste stuk van de Penn-y-Ghent. Het bovenste stuk zit helemaal in de wolken en als kers op de taart steekt er een stevige wind op. Dat wordt nog een toffe beklimming straks...
Ik doe de afdaling rustigaan en rust af en toe even, maar het is vrij koud vandaag dus te lang rusten gaat niet omdat je dan echt kou krijgt en je spieren beginnen te verkrampen. Ik blijf dus in beweging, en na een paar kilometer door de vallei mag ik aan de beklimming beginnen.
Het eerste stuk is vrij gemakkelijk. We lopen over een vlot begaanbaar pad maar maken toch wel stevig wat hoogtemeters. Ik schuil even achter een van de muurtjes die hier rond de velden staan, om toch even uit de wind te geraken. De wind is ondertussen een halve storm geworden, en hoe hoger ik ga hoe erger het wordt.
Het tweede stuk van de beklimming gaat over een soort van trap in de rotsen. Dit is echt steil, maar vlot begaanbaar. Het wordt wel altijd maar kouder en het zicht wordt met de minuut slechter. En zo ben ik klaar voor het laatste stuk van de beklimming: een "rock-scramble" waar je een pad mag zoeken tussen de rotsen. Dit alles bij temperaturen van rond de 5 graden, bij een zicht van minder dan 20 meter en met een stormwind die je vooruit blaast. Maar je kan altijd meer dan je zelf denkt, en als je gewoon doorzet dan kom je uiteindelijk boven uit.
Boven is mijn jas helemaal wit, hij hangt vol met kleine ijskristallen. Ik schud het ijs even van me af, kijk op de gps welke richting het uit is want er is echt bijna geen zicht, en ga snel naar beneden. Dat prachtige uitzicht dat ze boven op de top beloofd hadden, dat zal voor een andere keer zijn vrees ik.
Een paar kilometer verderop is de wind gaan liggen en is het alweer 15 graden. Als ik achterom kijk dan zie ik alleen maar mist en donkere wolken.
De afdaling richting Horton in Ribblesdale is vrij gemakkelijk. Langs vlotlopende paden gaat het min of meer bergaf tot ik in het dorpje ben. Bijna 1000 hoogtemeters staan op de teller en ik ben echt moe. Ik zet me een half uurtje op een bankje in het station en geniet van de wandelaars die hier hun "3 peaks" wandeling beëindigen. Ze zijn allemaal blij dat ze het gehaald hebben. Even later pikt een oud dieseltreintje met 2 wagonnetjes me op en brengt me naar Leeds. Morgen moet ik weer naar huis...
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/fqKHqgNFP6tW953v7.
Zoals ze het hier zo mooi kunnen zeggen: "we start today's walk with a bang". Na een paar minuten lopen komen we al uit bij Malham Cove: een klif van 80 meter hoog en zo'n 300 meter breed. Hier werden ook verschillende scenes gefilmd voor Harry Potter and the Deathly Hallows. Dit is dan ook een gigantische toeristische attractie en het kan hier dus druk worden, maar gelukkig passeer ik hier 's morgens en dan slapen de toeristen nog.
Ik doe de afdaling rustigaan en rust af en toe even, maar het is vrij koud vandaag dus te lang rusten gaat niet omdat je dan echt kou krijgt en je spieren beginnen te verkrampen. Ik blijf dus in beweging, en na een paar kilometer door de vallei mag ik aan de beklimming beginnen.
Het tweede stuk van de beklimming gaat over een soort van trap in de rotsen. Dit is echt steil, maar vlot begaanbaar. Het wordt wel altijd maar kouder en het zicht wordt met de minuut slechter. En zo ben ik klaar voor het laatste stuk van de beklimming: een "rock-scramble" waar je een pad mag zoeken tussen de rotsen. Dit alles bij temperaturen van rond de 5 graden, bij een zicht van minder dan 20 meter en met een stormwind die je vooruit blaast. Maar je kan altijd meer dan je zelf denkt, en als je gewoon doorzet dan kom je uiteindelijk boven uit.
Een paar kilometer verderop is de wind gaan liggen en is het alweer 15 graden. Als ik achterom kijk dan zie ik alleen maar mist en donkere wolken.
De afdaling richting Horton in Ribblesdale is vrij gemakkelijk. Langs vlotlopende paden gaat het min of meer bergaf tot ik in het dorpje ben. Bijna 1000 hoogtemeters staan op de teller en ik ben echt moe. Ik zet me een half uurtje op een bankje in het station en geniet van de wandelaars die hier hun "3 peaks" wandeling beëindigen. Ze zijn allemaal blij dat ze het gehaald hebben. Even later pikt een oud dieseltreintje met 2 wagonnetjes me op en brengt me naar Leeds. Morgen moet ik weer naar huis...
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/fqKHqgNFP6tW953v7.
